Sa panahon ngayon, uso na sa mga babae ang leggings, jeans, crop tops, tshirts, peplum, short shorts at laces sa likod ng damit. Partikular sa maiigsi at revealing na mga damit, ito ba ay fashion o sadyang kahalayan lamang?
Ang panitikan ay isang malaya at mapagpalayang paraan ng pagpapahayag ng damdamin at saloobin ng tao. Ang kasuotan ng tao ay uri ng sining at pagpapahayag, kung gayon, ito ay panitikan. Sa paningin ng ilan, ang ibang kasuotan ay fashionable at may style, pero sa iba, malaswa at mahalay.
Consider the same outfit appropriate for every occasion (i.e. clubbing and family barbecue), or be looking for the wrong kind of attention.
Pananahanan At Pananamit
Hindi natin maitatagong nakapanunuksong makakita ng hapit at maiigsing damit, nguni’t karapatan ng taong pumili ng gusto niyang suotin. Kung sasabihin natin sa isang tao na may certain acceptable na pananamit, katulad na rin yan ng pagsabing ang mga bagay ay mahahati lamang sa dalawa – sa tama at mali – at walang opinyon ang isang tao dahil naiiba siya. Gaya ng sinabi ko, ito ay panitikan, malaya at mapagpalaya. Kasama sa progreso ang ebolusyon, at kasama ang pananamit sa ilan sa maraming ebolusyon. Ang mga damit tulad ng maong ay nauso dahil pwedeng pantrabaho, pambahay, at pang-alis. Marahil ang ibang damit ay mayroon ding kasaysayan kaya nanatili at dumami. Nakaaapekto rin ang kultura at mga paniniwala, tulad ng mga relihiyong nagbabawal ng mga damit na mas maigsi sa tuhod, at ibang kulturang nagsasabing bawal makita ang sakong. Maaari ring nagkataong nagustuhan ng mga mamimili ang isang istilo, sarili nilang preference. Ako man, hindi ako sanay sa short shorts at miniskirts, dahil nakagawian ko nang mag jeans at dresses, at dahil sa relihiyon ng pamilya. Noong first time ko magshort shorts at miniskirt, presko, parang may aircon. Kaso nandidiri ako ‘pag uupo kasi dumidikit balat ko sa upuan. Malay ko ba anong history ng upuang ‘yon. Sa tinagal-tagal, unti-unti akong nasasanay, bagaman maminsan-minsan lang.
Laging sinasabing huwag manghuhusga ng tao, nguni’t lagi nating nakakalimutan ang kasabihang ito. Tulad ng ibang preference halimbawa sa kulay at pagkain, ang pananamit ay subhetipiko. Isa itong paraan ng paglalabas ng damdamin, pagsisiwalat, pagtanggal, at paghubad ng barriers upang higit na maintindihan ang sarili.
Paigsi na nang paigsi ang mga damit ngayon at pahalata na nang pahalata ang bakas ng katawan ng mga kababaihan ngayon. Ang uso ngayon ay leggings, blouses, skirt, at jeans, partikular na ang short shorts, kung saan ay kita mo na minsan ang pisngi ng pigi, at laces sa likod ng damit, kung saan kita mo na ang shoulder blades pati strap ng bra. Ito ba ay fashion o sadyang kahalayan lamang upang matugunan ang pagnanasa ng katawan? Ganito na ba tayo kadesperadong humanap ng potential mate?
Budang Ibat Ibang Kasuotan
Ang libog pa ng mga lalaki ang tanging nasisisi. Naaawa nga ako sa kalalakihan ngayon e, nag eeffort silang magpigil kahit na saan man nila ititig ang kanilang mga mata, may makikita’t makikita sila. Bakit kailangan pa ng sisihan. Effort-effort from both sides naman ‘pag may time.
Sabi nga sa I Timoteo 2:9, “Gayon din naman, na ang mga babae ay magsigayak ng mahinhing damit na may katimtiman at hinahon…”
Teka hindi ako preacher. Napansin ko lang, pahubad na nang pahubad ang mga kasuotan hanggang sa lahat ng mga babae’y bumalik sa kapanahunan ni Eba at Adan sa Hardin ng Eden. Pahayok na nang pahayok hanggang sa magsibalik tayo sa pagiging makahayop.
Noon At Sa Kasalukuyan: Kasuotan
Sinubukan ko isang araw mag-mini skirt para malaman kung anong pakiramdam nito. First time ko magsuot ng ganoon. Presko sa pakiramdam. Pero nacoconscious ako ‘pag nasa hagdan tsaka ‘pag uupo. Lalong lalo na sa pag-upo. Kadiri yung pakiramdam na may direktang contact yung panty at singit sa upuan. Sobra igsi kasi nung skirt kaya di nasasakop buong puwitan.
Dalawang beses na akong nagshort shorts, parehas para sa dulaan. Bagaman pang-akademiko ang kadahilanan, hindi ko maiwasang maramdamang hubad ako. Parang panty lang suot ko.
Syempre, dahil may kakilingan ang ganitong pamamaraan ng pag-oobserba minsan, nagtanung-tanong ako sa mga babae at lalaki sa edad na 15-20 mula sa iba’t ibang unibersidad sa kanilang mga opinyon ukol dito.
Akademikong Pagsulat Sa Filipino
Ayon sa mga babaeng nakagawiang magsuot ng jeans at shirt sa pang-araw-araw, ganito sila manamit dahil maayos tignan, komportable, hindi revealing, personal na kagustuhan, o kaya’y convenient.
Ang panitikan ay isang malaya at mapagpalayang paraan ng pagpapahayag ng damdamin at saloobin ng tao. Ang kasuotan ng tao ay uri ng sining at pagpapahayag, kung gayon, ito ay panitikan. Masasabi sa pananamit ang personalidad ng nagsusuot nito.
Ang fashion trends sa panahon ngayon – short shorts, see-through blouses, laces sa likod – ay resulta ng impluwensiya sa atin ng media. Ang madalas na pananamit na makikita sa tv ay maiigsi, at kita ang kaluluwa. Ang naglalakihang mga billboard sa kalsada ay naglalakihan din ang balat na pinakikita sa madla. Bata, matanda, lalaki, at babae, ay nakakikita ng mga ito sa tv, sa kalsada, sa diyaryo, at maging sa magazine. Kaya sa ating isipan ay ito ang sikat. Ito ang uso. Kaya ganito na rin tayo manamit. Subali’t, dapat din nating isaalang-alang ang epekto ng ating pananamit sa ibang tao.
Fashion: Noon At Ngayon
Sa uri ng pananamit ngayon, hinuhubad na ang lahat. Tulad ng panitikan sa panahon ngayon, hubad na hubad na ang katotohanan, at maging ang kasinungalingan. Nahihirapan na tayong ihiwalay ang tama sa mali. Nagsisikalat sa internet ang iba’t ibang panitikang madaling ma-access. Ganito na rin marahil ang katawan ng kababaihan ngayon, madaling ma-access, madaling makita, hindi na naiiwan sa imahinasyon ang alindog at hubog. Baka hindi na rin imaginative ang mga lalaki ngayon.
Sinubukan ko isang araw mag-mini skirt para malaman kung anong pakiramdam nito. First time ko magsuot ng ganoon. Presko sa pakiramdam. Pero nacoconscious ako ‘pag nasa hagdan tsaka ‘pag uupo. Lalong lalo na sa pag-upo. Kadiri yung pakiramdam na may direktang contact yung panty at singit sa upuan. Sobra igsi kasi nung skirt kaya di nasasakop buong puwitan.
Dalawang beses na akong nagshort shorts, parehas para sa dulaan. Bagaman pang-akademiko ang kadahilanan, hindi ko maiwasang maramdamang hubad ako. Parang panty lang suot ko.
Syempre, dahil may kakilingan ang ganitong pamamaraan ng pag-oobserba minsan, nagtanung-tanong ako sa mga babae at lalaki sa edad na 15-20 mula sa iba’t ibang unibersidad sa kanilang mga opinyon ukol dito.
Akademikong Pagsulat Sa Filipino
Ayon sa mga babaeng nakagawiang magsuot ng jeans at shirt sa pang-araw-araw, ganito sila manamit dahil maayos tignan, komportable, hindi revealing, personal na kagustuhan, o kaya’y convenient.
Ang panitikan ay isang malaya at mapagpalayang paraan ng pagpapahayag ng damdamin at saloobin ng tao. Ang kasuotan ng tao ay uri ng sining at pagpapahayag, kung gayon, ito ay panitikan. Masasabi sa pananamit ang personalidad ng nagsusuot nito.
Ang fashion trends sa panahon ngayon – short shorts, see-through blouses, laces sa likod – ay resulta ng impluwensiya sa atin ng media. Ang madalas na pananamit na makikita sa tv ay maiigsi, at kita ang kaluluwa. Ang naglalakihang mga billboard sa kalsada ay naglalakihan din ang balat na pinakikita sa madla. Bata, matanda, lalaki, at babae, ay nakakikita ng mga ito sa tv, sa kalsada, sa diyaryo, at maging sa magazine. Kaya sa ating isipan ay ito ang sikat. Ito ang uso. Kaya ganito na rin tayo manamit. Subali’t, dapat din nating isaalang-alang ang epekto ng ating pananamit sa ibang tao.
Fashion: Noon At Ngayon
Sa uri ng pananamit ngayon, hinuhubad na ang lahat. Tulad ng panitikan sa panahon ngayon, hubad na hubad na ang katotohanan, at maging ang kasinungalingan. Nahihirapan na tayong ihiwalay ang tama sa mali. Nagsisikalat sa internet ang iba’t ibang panitikang madaling ma-access. Ganito na rin marahil ang katawan ng kababaihan ngayon, madaling ma-access, madaling makita, hindi na naiiwan sa imahinasyon ang alindog at hubog. Baka hindi na rin imaginative ang mga lalaki ngayon.
Komentar